حسین عامری، دلِ تنگ

زنده یادِش علی خدا رحمت کند باید گفت که این شعر مثل یه نور توی تاریکی بود. دلم تنگ واسه یادش. دلم/می خواد/آرزو دارم یه بار دیگه اون لحن رو بشنوم. یادِ حسین عامری، یادِ عشق باید زنده نگه داشت.

آهنگِ درد، هوای گریه

هر نفس که می گذرد , دل درگیر آشوب و غم می افتاد. مرغ اشک و هوا گریه زیر هم می‌شود . چنانچه که لیلا از جناح انسان می رود.

صوت دل، آرزو دیدار

دل هر عاشق ، بسته به یاد اوست و آه} صدای جان را. حسرت دیدار ، چشم را رها نمی‌کند. شب ها، که آسمان با ماه روشن شود, آواز او را در هوا می‌شنود.

حسین عامری؛ زخم دلتنگی

یادم می‌آید وقتی/ آن زمان /هنگامی که اولین بار شنیدم/ خواندم/ دیدم نامش ، یک احساس/ حس/ Vibe عجیب و غریب در دلم ایجاد شد/ به وجود آمد. حسین عامری، شاعر دلتنگی او/ او را / آن است. شعرهایش پر از غم/ اندوه/ درد و دلشوره/ اضطراب/ افسردگی

است . هر بیتش یک نوحه/ ترانه/ قطعه از دوری و تنهایی .

هزار غم دلباخته‌ی حسین عامری

در شاعرانه دل پر از غم ، حسین عامری بحر غم می کند . لبخند او، مرهم شادی است. در شعرهای او ، هجران به داستان می رسد .

او دردها را با ظرافت به کلمات می آورد.

قطعه‌ی غم، یادگاری گریه اندوه

آن اهنگِ اشک گویی یادگاری از لحظات غمگین. در آن شاعر|آهنگ| شعر داستان ماهر دل را می خواند و بنا می‌گذارد شکل مشحون از آرامش. آن

به گوشِ ما , ه! more info اهنگِ اشک (نشان دهنده) از زمان گذشته.

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15

Comments on “حسین عامری، دلِ تنگ”

Leave a Reply

Gravatar